ಸಾರಾಂಶ ಮತ್ತು ಅನುವಾದ: ಪಿ.ಆರ್.ಎಸ್ ಮಣಿ
ಕಾಮ್ರೇಡ್ ಲೆನಿನ್ ಅವರ "ಮೂರು ಮೂಲಗಳು ಮತ್ತು ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದದ ಮೂರು ಘಟಕ ಭಾಗಗಳು" ಎಂಬ ಲೇಖನದ ಮೂಲಕ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ನಾವು ಮುಂದುವರಿಸೋಣ. ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಮತ್ತು ಎಂಗೆಲ್ಸ್ ತಮ್ಮ ಕಾಲದ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಅಧ್ಯಯನದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರಾಜಕೀಯ ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು ಎಂಬುದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸೋಣ.
ಯಾವುದೇ ಸಮಾಜದ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಸಮಾಜದ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ನಮಗೆ ಕಲಿಸಿದರು. ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಊಳಿಗಮಾನ್ಯ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಸಮಾಜವನ್ನು ಊಳಿಗಮಾನ್ಯ ಸಮಾಜ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಆ ಸಮಾಜದ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಆರ್ಥಿಕತೆಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಆ ಸಮಾಜವನ್ನು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಸಮಾಜ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಈ ತಳಹದಿಯ ಮೇಲೆ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಸಮಾಜದ ಮೇರು ರಚನೆಯಾಗಿ ನಿಂತಿವೆ. ನಾವು ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಅಡಿಪಾಯವಾಗಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ, ಅದು ಸಮಾಜದ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ತಮ್ಮ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಮನವನ್ನು ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಮೀಸಲಿಟ್ಟರು. ಮಾರ್ಕ್ಸ್ನ ಪ್ರಮುಖ ಕೃತಿ "ದ ಕ್ಯಾಪಿಟಲ್" ಎಂದು ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿದೆ. "ದ ಕ್ಯಾಪಿಟಲ್", ಆಧುನಿಕ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಯ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಮೀಸಲಾಗಿದೆ.
ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರಾದ ಆಡಮ್ ಸ್ಮಿತ್ ಮತ್ತು ಡೇವಿಡ್ ರಿಕಾರ್ಡೊ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್‌ನಲ್ಲಿನ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ತನಿಖೆ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು "ಕಾರ್ಮಿಕ ಆಧಾರಿತ ಮೌಲ್ಯದ ಸಿದ್ಧಾಂತ" ಕ್ಕೆ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕಿದರು. ಆಡಮ್ ಸ್ಮಿತ್ ಅವರು ಕಾರ್ಮಿಕ ಆಧಾರಿತ ಮೌಲ್ಯದ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ವಿವರಿಸುವ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರಾಗಿದ್ದರು. ಕಾರ್ಮಿಕ ಆಧಾರಿತ ಮೌಲ್ಯದ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಪ್ರಕಾರ, ಶ್ರಮವು ಎಲ್ಲಾ ಸರಕುಗಳಿಗೆ ಮೂಲ ವಿನಿಮಯ ಹಣವಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಶ್ರಮವನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ, ಸಾಪೇಕ್ಷ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಇತರ ವಸ್ತುಗಳ ವಿನಿಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಮೌಲ್ಯವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಸ್ಮಿತ್ ಪ್ರಕಾರ, ಪೆನ್ನು ಅಥವಾ ಬಟ್ಟೆ ಅಥವಾ ಗಡಿಯಾರದಂತಹ ಯಾವುದೇ ಸರಕುಗಳ ಮೌಲ್ಯವು ಸರಕು ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಶ್ರಮ ಸಮಯವನ್ನು ವ್ಯಯಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದರ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಸ್ಮಿತ್ ಮತ್ತು ರಿಕಾರ್ಡೊ ಅವರ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯನ್ನು ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ಮಾರ್ಕ್ಸ್ "ಶ್ರಮದ ಆಧಾರಿತ ಮೌಲ್ಯದ ಸಿದ್ಧಾಂತ" ವನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸರಕುಗಳ ಮೌಲ್ಯವು ಅದರ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ವ್ಯಯಿಸಲಾದ ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಅಗತ್ಯವಾದ ಶ್ರಮದ ಪ್ರಮಾಣದಿಂದ ನಿರ್ಧರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅವರು ತೋರಿಸಿದರು. ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಅಗತ್ಯವಾದ ಶ್ರಮದ ಸಮಯದ ಸರಳ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವೆಂದರೆ, ಸರಾಸರಿ ಕೌಶಲ್ಯ ಮತ್ತು ಉತ್ಪಾದಕತೆಯ ಕೆಲಸಗಾರನು ಸರಾಸರಿ ಉತ್ಪಾದಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಸಾಧನಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಶ್ರಮದ ಸಮಯ. ಇದು ಕೆಲಸದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ "ಸರಾಸರಿ ಯುನಿಟ್ ಶ್ರಮದ ವೆಚ್ಚ" ಆಗಿದೆ.
ಬೂರ್ಜ್ವಾ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ವಸ್ತುಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಂಡರು (ಒಂದು ಸರಕು ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ವಿನಿಮಯ). ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಜನರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದರು. ಸರಕುಗಳ ವಿನಿಮಯವು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಮೂಲಕ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಉತ್ಪಾದಕರ ನಡುವಿನ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ವೈಯಕ್ತಿಕ ನಿರ್ಮಾಪಕರ ನಡುವಿನ ಸಂಪರ್ಕವು ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹಣವು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಹಣವು ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಗದಂತೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಉತ್ಪಾದಕರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಆರ್ಥಿಕ ಜೀವನವನ್ನು ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತದೆ. ಬಂಡವಾಳವು ಈ ಸಂಪರ್ಕದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ: ಮನುಷ್ಯನ ಶ್ರಮಶಕ್ತಿಯು ಒಂದು ಸರಕಾಗುತ್ತದೆ. ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕನು ತನ್ನ ಶ್ರಮಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಜಮೀನುದಾರರಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಖಾನೆಯ ಮಾಲೀಕರಿಗೆ ಮಾರುತ್ತಾನೆ. ಕೆಲಸಗಾರನು ದಿನದ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ತನ್ನನ್ನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಭರಿಸುತ್ತಾನೆ (ಇದನ್ನು ಕೂಲಿಯಾಗಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ). ಇಂದು, ಬಹುಪಾಲು ಅಸಂಘಟಿತ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ವಸತಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ, ಆಹಾರ, ಬಟ್ಟೆ, ವೈದ್ಯಕೀಯ ವೆಚ್ಚಗಳು ಮತ್ತು ಮನರಂಜನೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಯೋಗ್ಯವಾದ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನವು ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ದಿನದ ಎರಡನೇ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಗಾರನು ಪ್ರತಿಫಲವಿಲ್ಲದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ, ಬಂಡವಾಳಗಾರನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಮೌಲ್ಯವು ಲಾಭದ ಮೂಲವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವರ್ಗದ ಸಂಪತ್ತಿನ ಮೂಲವಾಗಿದೆ. ಇದು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳಿಂದ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಶೋಷಣೆಯ ಮೂಲವಾಗಿದೆ. ಇದರರ್ಥ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಯು ಕೆಲಸಗಾರನ ಶ್ರಮದ ಸಮಯದ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಕದಿಯುತ್ತಾನೆ.
ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಮೌಲ್ಯದ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ಮಾರ್ಕ್ಸ್ನ ಆರ್ಥಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಮೂಲಾಧಾರವಾಗಿದೆ.
ಪೆನ್ನಂತಹ ಯಾವುದೇ ವಸ್ತುವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ನಮಗೆ ಕಚ್ಚಾ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು, ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳು, ವಿದ್ಯುತ್, ಕಟ್ಟಡ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳು, ವಿದ್ಯುತ್ ಮತ್ತು ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ನಮಗೆ ಕಚ್ಚಾ ವಸ್ತುಗಳು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಯಾವುದೇ ಸರಕುಗಳ ಮೌಲ್ಯವು ಕಾರ್ಮಿಕ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಬಂಡವಾಳಗಾರನು ಪಾವತಿಸುವ ಕೂಲಿಯು ಕಾರ್ಮಿಕನು ಉತ್ಪಾದಿಸಿದ ಮೌಲ್ಯದ ಒಂದು ಭಾಗಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ. ಕೆಲಸಗಾರನ ಶ್ರಮಶಕ್ತಿಯನ್ನೇ ಸರಕಿನ ವಸ್ತುವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಿ ಕಾರ್ಮಿಕನು ತನ್ನ ಶ್ರಮಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗೆ ಮಾರುತ್ತಾನೆ. ಶ್ರಮಶಕ್ತಿಯ ಎರಡನೇ ಭಾಗವನ್ನು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳು ಲಾಭವಾಗಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಲಾಭವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಬಂಡವಾಳಗಾರ ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕಾರ್ಮಿಕರ ಶ್ರಮದಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುವ ಬಂಡವಾಳ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರಚಂಡ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಆ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಕಾರ್ಮಿಕನನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಾನೆ. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ ಉತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಏಕಸ್ವಾಮ್ಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಉತ್ಪಾದನೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗುತ್ತದೆ. ನಿಯಮಿತ ಆರ್ಥಿಕ ಜೀವಿಯಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬಂಧಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಾಮೂಹಿಕ ಶ್ರಮದ ಉತ್ಪನ್ನವನ್ನು ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯಷ್ಟು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳು ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ತನ್ನದೇ ಆದ ಆವರ್ತಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಚಕ್ರವನ್ನು ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಗಮನಿಸಿದರು.
ಬಂಡವಾಳದ ಮೇಲೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಅವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಐಕ್ಯ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮಹಾನ್ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಯೇ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಯನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಶಕ್ತಿ ದುಡಿಯುವ ವರ್ಗ.
ಎಲ್ಲಾ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ದೇಶಗಳ ಅನುಭವವು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಈ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಯನ್ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಯು ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಜಯಗಳಿಸಿದೆ, ಆದರೆ ಈ ವಿಜಯವು ಬಂಡವಾಳದ ಮೇಲಿನ ಶ್ರಮದ ವಿಜಯಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿಯಾಗಿದೆ.
